اصلاح و توسعه روابط غیرخطی پیش بینی آبشستگی پایه های پل با استفاده از الگوریتمهای تکاملی

پل ها از جمله مهمترین سازه های رودخانه ای هستند و به عنوان کلید راه های ارتباطی از اهمیت زیادی برخوردار هستند. یکی از مهم ترین و موثرترین عوامل تخریب پل ها آبشستگی اطراف پایه های پل می باشد. محققین زیادی پدیده آبشستگی را مطالعه کرده و روابط مختلفی به منظور برآورد میزان آبشستگی ارائه نموده اند. تاکنون کاربرد این معادلات برای برآورد میزان عمق آبشستگی در یک موقعیت خاص غالباً نتایج کاملاً متفاوتی داده است. انتخاب معادله ای که نتایج آن با واقعیت تطابق بیش تری داشته باشد در صورت امکان پذیر بودن، کار ساده ای نیست. تعیین رابطه میان پارامترهای موثر بر عمق آبشستگی، حداکثر مقدار آن و یافتن تابع حاکم بر آنها از موضوعات مهم در مهندسی هیدرولیک است.تعیین دقیق عمق آبشستگی پایه ها، برای طراحی ایمن و اقتصادی پایه های پل ضروری است. زیرا تخمین پایین عمق آبشستگی ممکن است منجر به تخریب پل و تخمین بالا، منجر به هزینه های اضافی می گردد. روند آبشستگی اطراف پایه های پل بسیار پیچیده است. زیرا به بسیاری از متغیرها از قبیل مشخصات جریان، پایه و مصالح بستر وابسته است. بنابراین تعیین و فرمول بندی ریاضی مدل روند آبشستگی تحت تأثیر همه ی عوامل بسیار مشکل است. امروزه با پیشرفت علم و تکنولو‍‍‍ژی و گسترش استفاده از سیستم های کامپیوتری در محاسبات سنگین، سیستم های هوشمند کامپیوتری و به طور کلی هوش مصنوعی از اهمیت روز افزونی برخوردار شده اند. عمق آبشستگی را با استفاده از روش های تحلیلی، تجربی کامل، نیمه تجربی ونیز هوش مصنوعی که شامل شبکه های عصبی مصنوعی و برنامه ریزی ژنتیک است، می توان محاسبه کرد. در این پایان نامه با استفاده از داده های آزمایشگاهی و میدانی، قابلیت و کارائی شاخه ای از سیستم های هوش مصنوعی شامل برنامه ریزی ژنتیک در تخمین عمق آبشستگی پایه های پل در مقایسه با روابط تجربی موجود در خاک های غیر چسبنده و هم چنین اثر پارامترهای هیدرولیکی، مشخصات پایه و بستر مورد بررسی قرار گرفته است.